Een samenleving zonder evenementen, daar wil niemand terug naartoe. Die donkere periode ligt hopelijk voor altijd achter ons. Menselijk contact, het zoeken naar verbinding, het leven buitenshuis … dat is ‘des mens’. Om de evenementensector beter te kunnen verdedigen, werd in 2020 dan ook de koepelorganisatie Event Confederation opgericht.
“De verkiezingen van 2024 zijn niet meer zo veraf. Daarom willen we nu al concrete suggesties voor onze sector onder de aandacht brengen”, benadrukt Christine Merckx, manager van Event Confederation. “Noodgedwongen hebben de belangrijkste actoren uit de eventsector gebruik gemaakt van de COVID-periode om zich te verenigen, in vraag te stellen, te structureren en de belangrijkste beleidslijnen in kaart te brengen. Dit alles werd verzameld in een memorandum. Nu is het dringend nodig dat de overheid haar rol opneemt.”
Wat is nu eigenlijk het probleem?
Het probleem is volgens Event Confederation dat de sector moeilijk te definiëren is. Het organiseren van evenementen is complex. Het is een optelsom van tijdelijk samengestelde ploegen. Bovendien is er geen uniform sociaal statuut dat aangepast is aan de noden van de sector, denk aan afwisselende drukke en minder drukke periodes, flexibiliteit, veiligheid, wisselende werkplekken … En de NACE-codes, dat is al helemaal recht de jungle in lopen. Het is onmogelijk om zo zicht krijgen op de structuur van de sector.
De nood aan aanpassing en afbakening is groot. Federaties, administraties, hulpkassen en beleidsmakers beten al vaak hun tanden stuk over hoe de sector correct kon ondersteund worden. Maar de evenementensector is uiteindelijk niemands verantwoordelijkheid. Er is geen kabinet dat het voortouw neemt, geen studiedienst die data kan voorleggen. Wel is er een lasagne aan wet- en regelgevingen (federaal, regionaal, provinciaal, lokaal) die zelden rekening houden met de complexiteit van deze sector.
Hoe moet het dan anders?
Het is broodnodig om te gaan voor verdere professionalisering. Om de nodige (h)erkenning te krijgen is een sterk, eenduidig en juridisch kader nodig waarop de sector kan steunen. De diversiteit en complexiteit is geheel eigen aan de sector, maar zorgt er ook voor dat er zeer diverse gesprekspartners zijn binnen de administraties en beleidsdomeinen. Als kmo-sector bij uitstek is een goede communicatie en uitwisseling over het economisch beleid op alle niveaus allesbepalend. Daarnaast is er ook nood aan versterking van regionale ondersteuning, zoals een leidende administratie, een evenementendesk en een kenniscentrum. En waarom volgende legislatuur ook niet een minister van Evenementen?
Concrete aanpassingen zijn nodig
Op korte termijn zijn er hoe dan ook enkele concrete veranderingen nodig. Event Confederation vraagt de overheid in haar memorandum om volgende acties te ondernemen:
- Bovenaan de prioriteitenlijst staat een uniforme veiligheidsregelgeving. Er is dringend nood aan een federaal kader, specifiek voor de evenementen, dat niet te rigide is.
- De sector vraagt ook een nieuw (tussen)statuut voor vrijwilligers, zoals bij het wielrennen of voetbal. Vandaag is er een te grote kloof tussen professionele eventbeveiligers en vrijwilligers. Werken met event stewards zou toelaten om bepaalde veiligheidstaken te delegeren naar semi-professionals.
- Daarnaast dient het vergunningsbeleid aangepast te worden aan de snelheid waarin de sector werkt. Minimaal 165 dagen op voorhand een vergunning moeten aanvragen voor proefprojecten of tijdelijke installaties rond energie bijvoorbeeld zijn niet haalbaar.
- De reisbureauregeling – of liever de pakketreisregeling – is ook een typisch voorbeeld van de grijze zones waarin de sector vaak moet werken. Zo is een insolventieverzekering niet alleen verplicht voor incentivereizen, maar ook voor meerdaagse evenementen. Dat kan toch echt niet de bedoeling zijn.
- Om de sector crisisbestendiger en competitiever te maken is er – naast een optimaal sociaal kader en een verdere uitwerking van de NACE-codes – nood aan een model dat toelaat om in tijden van o.a. economische werkloosheid te blijven werken en te kunnen investeren in innovatie en strategie.
- De vakantieplanning tussen beide taalgebieden meer op elkaar afstemmen zal voor minder onnodige pieken zorgen en meer mogelijkheden om evenementen te organiseren, vooral in de B2B-sfeer.
- Event professionals willen ook het recht hebben om meer of minstens evenveel bruto-netto-overuren te mogen presteren als in andere sectoren, en niet enkel als relancemaatregel die beperkt is in tijd.
- Niet onbelangrijk is het openbreken van het monopolie bij lokale overheden, die vaak niet enkel marktverstorend zijn als organisatoren maar ook als toeleveranciers van (gratis) verhuurmateriaal.
- Tenslotte is om te kunnen evolueren naar een duurzame sector een aangepast openbaar vervoer noodzakelijk. Het aanbod in capaciteit en timing is onvoldoende aangepast aan evenementen.
Nu is de overheid aan zet
Het is echt alle hens aan dek voor de evenementensector. Met de verkiezingen in het vooruitzicht, roept Event Confederation de overheid op om de evenementensector niet langer stiefmoederlijk te behandelen en actie te ondernemen om de sector futureproof te maken. Want evenementen zijn belangrijk. Ze zorgen voor ontmoeting, ontspanning en vaak ook voor ontzorging. Dat is cruciaal voor het welzijn in onze samenleving.
